مدل‌یابی ساختاری سبک های دلبستگی به خدا ،تاب آوری و سلامت روانی در والدین دارای کودکان نارسایی‌های رشدی و هوشی

هدف پژوهش حاضر مدل‌یابی ساختاری سبک های دلبستگی به خدا ،تاب آوری و سلامت روانی در والدین دارای کودکان نارسایی-های رشدی و هوشی بود، طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه مادران دارای کودکان نارسایی‌های رشدی و هوشی شهر تبریز در سال تحصیلی 94-1393 در دوره ابتدایی بود. تعداد 200 نفر از این گروه از طریق روش نمونه‌گیری هدفمند دردسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و مقیاس‌های تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003)، دلبستگی به خدا روات و کرکپاتریک (2002) و سلامت روانی دراگوتیس و همکاران (1976) برای جمع‌آوری داده‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج حاصل از مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که در بین دلبستگی به خدا، دلبستگی ایمن منجر به افزایش سلامت روانی، دلبستگی اضطرابی باعث کاهش سلامت روانی و دلبستگی اجتنابی منجر به کاهش سلامت روانی و تاب آوری می‌شود. افزون بر این، تاب آوری عامل افزایش سلامت روانی شد، ولی تاب‌آوری در رابطه دلبستگی به خدا و سلامت روانی، نقش واسطه‌ای ایفا نکرد. باتوجه به اهمیت سازه‌های معنوی تحولی در ارتقای سلامت روانی و کاربرد آن هم در حوزه‌های پژوهشی و مداخله‌های روان‌شناختی، برای والدین کودکان نارسایی‌های رشدی و هوشی و دیگر گروه‌ها پیشنهاد می‌شود.